ابر های عشق از کتاب راز بزرگ اوشو
ابر های عشق از کتاب راز بزرگ اوشو
"ابرهای عشق باریدند روی زمین" قبل از اینکه از سر رها نشوید باران نخواهد بارید
حکیم عمر خیام گفته:
برای دستیابی به دانش حقیقی به سراغ دانایان بسیاری رفته است.
او می گوید، آنها بسیار با مطالعه بوده اند. و او پای صحبت های آنها می نشسته، به سخنان آنها گوش فرا می داده، در منازعات و مباحث آنها شرکت می جسته است. ولی سرانجام بدون دریافت اندکی روشنایی از دانش واقعی از هیچ یک از آنها، دست خالی به خانه باز می گشته است.
شما هرگز نمی توانید چیزی از آنها کسب کنید، حتی اگر تک تک کلمات آنها را بخاطر بسپارید، چیزی از آنها بدست نخواهید آورد.
آیا هرگز چیزی حقیرتر از کلمات دیده اید؟
و با این حال جالب است که شخص با کوله باری عظیم از کلمات، به قدری به آنها افتخار می کند که خودش را یک دانشمند به حساب می آورد، و تصور می کند که خیلی سرش می شود. این عین حماقت است.
"چه بسیاری که کتابهای بزرگ را خواندند و مردند. هیچ یک هرگز نیاموختند.دو حرف و نیم در عشق
کسی که می خواندش، می آموزد."
و سپس کبیر می گوید:
" ابرهای عشق باریدند روی من
قلبم را خیساندند جنگل درونم را سبز کردند "
آیا باران می تواند از کلمه ابر ببارد؟
و اگر باران می توانست از ابر کلمات ببارد ممکن بود که باغ_درون شما را سبز کند؟
نمی توانید سر درختان را کلاه بگذارید،آنها با ریزش باران کلمات گول نمی خورند. آنها به آب واقعی نیاز دارند تا به گل بنشینند.
آب تجربه ، آب واقعی است.
کبیر می گوید:
"ابرهای عشق باریدند روی زمین"
قبل از اینکه از سر رها نشوید باران نخواهد بارید. بلافاصله بعد از اینکه از شر نفس رها شدید، ابرها باریدن را آغاز خواهند کرد.
ابرهای عشق دائماً در اطراف شما پرسه می زنند. آنها شما را حتی برای لحظه ای تنها رها نکرده اند. چون عشق نهانی ترین سرشت شماست
عشق سرشت روح است چیزی نیست که از بیرون ذخیره کرده باشید، و بین دیگران تقسیم کنید.
درست همانطور که حرارت سرشت آتش است و خنکی سرشت آب، عشق سرشت روح است. اما چشمان شما بر روی ابرهای عشق معطوف نیست.
نگاه خیره شما به زمین دوخته شده است. ابرهای عشق در اطرافتان در حرکتند و گاهی صدای آنها را می شنوید، ولی ذهنتان آنچه را که می شنوید به گونه ای دیگر تعبیر و تفسیر می کند
اوشو
کتاب_راز_بزرگ
